Poetika İş Bankası Kültür Yayınları

Aristoteles (MÖ 384-322): Antik Yunan felsefesinin önemli isimlerinden Aristoteles Platon’un öğrencisi, Tiran Hermias ile Büyük İskender’in hocası, Lykeion okulunun kurucusudur. Ortaçağ’da Musevi ve Müslüman düşünürleri, Hristiyan teolojisini, özellikle de skolastik düşünceyi etkilemiş, etkisi Aydınlanma Dönemi’ne, Rönesans’a ve Reform’a yayılmıştır. Klasik mantığın kurucusudur. Biyoloji, botanik, zooloji, kimya, etik, mantık, metafizik, retorik, bilim felsefesi, fizik, şiir sanatı, siyaset kuramı, psikoloji hakkında günümüze ulaşan yazıları, anılan tüm alanlarda kurucu metinler olarak değerlendirilir. Edebiyat eleştirisi, edebiyat kuramı ve dramanın kurucu metinlerden biri olarak kabul edilen, Poetika –Şiir Sanatı Üstüne; Aristoteles’in Platon’un taklitçi sanata dair eleştirilerine verdiği bir yanıttır. Günümüze yalnızca tragedya ile ilgili kısmı ulaşmıştır. Aristoteles, bu kısa ama öz metinde tragedyaya dair temel kavram ve ilkeleri tartışmaktadır.

Ari Çokona (1957): Özel bir lisede kimya öğretmenidir. Antik ve çağdaş Yunancadan Türkçeye edebiyat, tarih ve felsefe çevirileri yapmaktadır. Ayrıca İstanbul ve Anadolu Rumlarının tarih ve edebiyatına ilişkin çalışmalar yürütmekte, kitaplar yazmaktadır.

Ömer Aygün (1975): Galatasaray Üniversitesi Felsefe Bölümü’nde yardımcı doçenttir. Türkçeye Yves Bonnefoy, Henri Michaux, Maurice Merleau-Ponty ve Aristoteles çevirmiştir. İlk felsefe kitabı The Middle Included-Logos in Aristotle 2017 yılında Northwestern University Press tarafından yayımlanacaktır.

Giriş
Aristoteles’in Şiir Sanatı Üzerine metninin bugünkü edisyonlarının temel aldığı dört kaynak şunlardır:

A elyazması: Yaklaşık 10. yüzyıl ortasında kalma Eski Yunanca Parisinus Graecus 1741 elyazması.
B elyazması: Yaklaşık 12. yüzyıl ortasından kalma Eski Yunanca Riccardianus 46 elyazması.
Σ elyazması: Yaklaşık 9. yüzyılın ikinci yarısında yapılan ve herhalde sonradan İshak İbn Huneyn’in elden geçirdiği Süryanice çevirinin dayandığı, bugün elimizde olmayan büyük harfli Eski Yunanca elyazması; Ebu Bişr Matta’nın 934’ten önce yaptığı Arapça çeviri bu kayıp Süryanice çeviriden yapılmıştır. Σ elyazması, A ve B elyazmalarının ve Latince çevirinin geleneğinden farklı bir geleneği temsil eder.
Latince çeviri: Moerbekeli Guglielmo’nun 1 Mart 1278’de tamamladığı Latince çeviri. Bu çevirinin esas aldığı Eski Yunanca metin (Φ elyazması) bugün elimizde değilse de B elyazmasının geleneğinden çok A elyazmasının geleneğine yakındır.