elçuk Baran (d. 7 Mart 1933, Ankara - ö. 4 Kasım 1999, Ankara), Türk öykü ve roman yazarı.
1960'lı yılların sonundan 1990'lı yılların başına kadar öykü, roman, oyun gibi farklı türlerde eserler verdi. Eserlerinde bireyin iç dünyasını ele aldı. Edebi yaşamı boyunca hiçbir edebî veya siyasî toplulukta yer almadı. Öyküleri ve romanları ile birçok edebiyat ödülüne değer görüldü.
1933 yılında Ankara'da doğdu. Babası ziraat teknisyeni Talat Veziroğlu, annesi Halide Hanım'dır. Çocukluğu Ankara'da geçti. Edebiyat sohbetlerine ev sahipliği yapan, şiir söylenen bir ev ortamında büyüdü. On beş yaşında günlük tutma ile başlayan yazma merakı ömür boyu sürdü. Ankara Kız Lisesi'nin ardından Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde eğitim gördü. Hukuk alanında yüksek lisans yapmak üzere Almanya'ya gitti. Berlin'de başladığı yüksek lisansı sırasında Almancasını geliştirdi ve Alman hukuku üzerine çalışmalar yaptı, edebiyata odaklanmak istediğinden iki yıl sonra programı tamamlamadan geri döndü.
Almanya'dan Türkiye'ye dönüşü sırasında gemide tanıştığı opera sanatçısı Ayhan Baran ile 3 Nisan 1957'de evlendi. Çiftin Ayda ve Işıl adlı iki kız çocukları oldu. 1958 - 1968 yılları arasında, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ne bağlı Banka ve Ticaret Hukuku Araştırma Enstitüsü'nde kurs müdürü olarak çalıştı. İş çıkışlarında büroda kalıp yazma uğraşısını sürdürdü. 1968'den itibaren görevinden ayrıldı; yazarlık ve ev hanımlığını sürdürdü.
Yayımlanan ilk öyküsü, 1968'de Yeditepe'de çıkan Çocuğun Biri'ydi. 1972'de ilk öykü kitabı olan ve 21 hikâyeden oluşan Haziran yayımlandı. Kitap, ertesi yıl TDK Öykü Ödülü'ne değer görüldü. Edebi yaşamı boyunca öykülerini Türk Dili, Oluşum, Argos, Papirüs, Hisar, Varlık, Yeni Edebiyat, Yeditepe gibi dergilerde yayımlamayı sürdürdü. İkinci öykü kitabını 1977'de yayımladı ve dokuz öykü içeren Anaların Hakkı adlı bu kitap ile 1978 Sait Faik Hikâye Armağanı'na değer görüldü. Bir Solgun Adam (1975) romanı 1974, Bozkır Çiçekleri romanı 1979 yılı Milliyet Roman Yarışması'nda mansiyon kazandı.
Evliliklerinin üçüncü yılından itibaren eşinin hayatına başka kadınların girmesi sonucu gelgitli bir evlilik yaşamı oldu; Ayhan Baran'ın İstanbul Operası'nda çalışmak istemesi üzerine 1984'te İstanbul'a taşındılar. Evlilikleri 1987'de boşanma ile sonuçlandı. Selçuk Baran, edebi çevrede “Baran” soyadı ile tanındığı için bu ismi kullanmayı sürdürdü.
1987 - 1993 yılları arasında TRT İstanbul Radyosu için radyo oyunları yazdı. Kış Yolculuğu kitabındaki bir öyküsünü oyun olarak düzenledi. Türkân Hanım'ın Ölümü isimli oyun, Ankara Devlet Tiyatrosu tarafından 1990-1991 sezonunda sahnelendi. Roald Dahl'ın Charlie'nin Büyük Cam Asansörü isimli kitabının çevirisini yaptı. Yazar, alkol bağımlığı nedeniyle birkaç defa alkol tedavisi gördü.
1993'te Ankara'ya dönen Baran, kendisini başarısız bir yazar olarak kabul ettiğinden eline bir daha kalem almamaya karar verdi. Daha önce çalışmış olduğu Hukuk Fakültesi Bankacılık Enstitüsü’nde 1995'ten sonra yayın müdürü olarak görev aldı. 1996'da Porselen Bebek adlı çocuk romanını yayımladı.
Geçirdiği mide kanamasının ardından 4 Kasım 1999'da öldü. 1987 yılında yazdığı Güz Gelmeden (2000) adlı romanı ölümünden sonra yayımlanmıştır. Büyün öyküleri, Ceviz Ağacına Kar Yağdı (2008) adı altında toplanmıştır.